2.1 ik had een Blogspot

Tot vandaag  had ik een Blogspot. Het heeft 10 jaar en 3 maanden mogen bestaan. In 2008 op Bevrijdingsdag werd het geboren. Vandaag verwijderde ik het. Ik voel mij dankbaar dat het heeft mogen zijn. Even dacht ik nooit meer te schrijven. Als andere mensen zonder kunnen, dan kan ik het toch ook? Mijn hart krampte.

Echter, de schrijfster in mij mag zijn. Ik voel mij een schrijfster. Mijn introverte zelf móet en mag zich uiten in het extroverte, anders laat ze net als een boom dorre blaadjes los om te overleven. 

Tot vandaag had ik een Facebook account, ook daar heb ik mij van verwijderd. Ik had het er naar mijn zin. Mijn Facebookfamilie is aardig, inspirerend en verbondenheid blijft. Wellicht start ik over 14 dagen wanneer het profiel door Facebook wordt gedelete

een nieuwe pagina. Ik vond het leuk om er foto’s te delen van wandelingen, ik deelde er van alles of als ik niet kon slapen dan gooide ik ook die gevoelens op mijn profiel. Eerder verbond ik er mijn Blogspot mee. Daar kwam ik van terug. Ook mensen uit het dorp waar ik woon behoorden tot mijn FB vrienden. Een tamelijk open boek zijn is zowel spannend als te eng. Enger dan dat mijn Blogspot worldwide gelezen werd.

Schreef ik mijzelf richting te kwetsbaar?

Vooral winters vond ik Facebook een fijne sociale ontmoetingsplek. Echter, veelheid. En ... al die opmerkingen van mensen die geen Facebook hebben. Vooroordelen. Want ik leefde in mijn Algoritme in mijn meestal gesloten profiel. 

Waarom heb ik zowel mijn Blogspot- mijn Thuis- als mijn Facebookpagina verwijderd? Omdat ik er niet meer tegen kon dat er mensen buiten Facebook om (het slaat nergens op) meesmuilend over FB praten? Over wat ik deel. Zeggen dat ik
 niet op FB moet zitten om mijn ziel en zaligheid daar neer te zetten. En... dat ik moét stoppen met mij alles aan te trekken, zoals mij druk maken over bomenkap, vluchtelingen en meer? 

Dat ik gewoon lekker mijzelf móet zijn. Tja. Lieve mensen toevallig was ik mijzelf!!! Ik heb er veel over nagedacht. Mijzelf zijn is het hele pakketje mij. Ik kan een bevlogen mens zijn. Dus ja, als er zomaar een rij bomen hierachter gekapt wordt omdat men last heeft van een ingezakte straat waardoor het lijkt alsof er wortelopdruk is. Yep, dan maak ik mij druk. Dan ben ik mijzelf. Dat is mijzelf zijn. Opkomen voor ...

Echter, ik kon en kan er niet tegenop ...

Als iemand last heeft van de boom in mijn tuin, omdat ze het heel vervelend vindt om tegen een groene muur aan te kijken tja dan ben ik ook mijzelf als ik de boom (boom zei ja)  verdrietig en gefrustreerd -omdat ze veel koelte schenkt en dit nog niet gewaardeerd wordt- aan éen kant snoei. 

Ben ik even gek?

Echter, alles heeft zijn zin. Ja, in mijn vorige Blogspot liet ik mij kwetsbaar zien. Dat was mijn manier om mij te uiten. Hooggevoeligheid is geen ziekte. Is ieder mens niet een beetje gek? Hebben mensen die bang zijn voor hun gevoel ook niet een vorm van vul maar in, want ik houd niet van invullen.

Dit Blogspot gaat een krachtige plek worden. Is dat een afbreuk doen aan mijn vorige Blogspot? Deze eerste twee berichten vormen een brug waardoor ik gevoel heb dat ik mijn vorige Thuis niet voor niets heb verwijderd.