Powered By Blogger
Posts tonen met het label kiezen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label kiezen. Alle posts tonen

donderdag 21 januari 2021

2.292 Vrijheid van keuzes maken?

 Getriggerd worden kan mooi zijn zoals  keer op keer prachtige bloemen te ontdekken.Her- inner je mooie momenten. Ogenblikken vol schoonheid. Herinner je hoe je je toen voelde. Blij? Dankbaar? . Herinner je het alsof het nu is. Voel. Voel je dankbaar. 

Getriggerd worden kan tevens als een stomp in je hart en maag zijn die in het verleden opgedane ervaringen, inprentingen te voorschijn kunnen toveren. Whammmm ... de tiener die in pleeggezinnen zat in de jaren’60 en nooit goed genoeg was, vooral niet als ze af en toe zichzelf durfde te zijn ... dat wil zeggen spontaan met goede wil? Nooit uit mogen avonds.

De tiener die ze vroeger was herbeleeft alsof het nu is. 

Was en is haar spontaan zijn overdreven? Nee!

Haar open hart beschermd zich. Pijnlijk gekwetst. 


ThuisTaalvrijwilliger zijn. Samen met haar taalmaatje de persconferentie van 20 januari beluisteren. Een avondklok zit in de planning. ‘En ...er mag maar 1 persoon op bezoek komen, dát gaat nu in. ‘Taalmaatje en de vrouw kijken ernaar aan. Wat wil dát zeggen? Mag alleen zij voortaan op bezoek komen? Is dat per dag? Of mag er op een dag eerst de ene op bezoek komen en dan bijvoorbeeld na een paar uur haar dochter? Niet dat ze zoveel bezoek ontvangt. Haar bubbel is klein, behalve toen de partner van een zus overleed. Ja, toen ging ze wel reizen, op bezoek en zelfs logeren in verband met de uitvaartplechtigheid. Volgens de corona maatregelen. 22 mensen. Afstand houden. Mondkapjes op. Bizar. Toch was het bijzonder. Maar zo onnatuurlijk om geen echte knuffel te kunnen geven. De menselijke maat ...?


1 persoon op bezoek? De Corona persconferenties vindt zij soms onduidelijk. De wellicht te verwachten avondklok waarvan het demissionaire kabinet nu toestemming moet krijgen van de Tweede Kamer irriteert haar. Niet dat ze winters wanneer het donker is, buiten is. Nee, het is haar keuze om binnen te blijven. Echter, wanneer het verplicht wordt krijgt ze bij voorbaat al een gevangen gevoel. 

Dát is het. Hetzelfde met haar bubbel. Ze houdt zich prima aan de regels. Ze wil een deel van de oplossing zijn dat er minder covid 19, minder Britse variant, minder Braziliaanse variant en minder Afrikaanse variant zal zijn. Ál die varianten😁🙄. Echter, dat een ander bepaalt wat ze wel of niet mag doen. Dat triggert haar vandaag méér dan eerder het geval was. Het stelt haar geduld op de proef. Niet dat ze buiten de coronatijd veel anders doet. Ze leeft haar teruggetrokken maar toch ook sociale leventje. Echter, dat ze niet de vrijheid heeft om zelluf ( ja, ja haar inner- tiener speelt op) te bepalen wat ze wel of niet kiest te doen breekt haar plotseling op ... als ze nu een etentje voor twee vriendinnen zou willen geven of voor haar familie? Het mag niet. Er staat zelfs een boete op. 

Niet dat ze dat anders zo vaak doet. Maar ja ... Vrijheid! De vrijheid om zelf te mogen kiezen is een zeer groot goed. Ja, ze heeft het goed in haar huis. Goed met zichzelf. Ze amuseert zich. Ze kan haar leven invulling geven ondanks de vele Corona maatregelen. 

Van stenen Happy Stones maken is een nieuwe passie. Stenen met een tekening en een boodschap. Hahaha, woordjes aan zichzelf en de vinder. Ze vindt het leuk om ze te verstoppen en leuk om er eentje te vinden. Is ze een kuddedier aan het worden? Iedereen doet het? So what? Als het maar motiveert en inspireert. Misschien is het een idee om een schilderachtigheidje op canvas ergens achter te laten? 

Ja, wat zit zij te miepen? Ze heeft het goed. Wekelijks worden haar boodschappen bezorgd. Grandioos.  Ze gaat iedere dag lopen. Haar rollator moet uitgelaten worden. Hahaha. In huis fietst ze op van die vloerpedalen zittend op een kruk. Minstens 4 km bewegen per dag is haar doel. Na schrijven of schilderen danst ze tegenwoordig een op het moment bedachte dans. Conditie behouden is Leven. 

Ze is geen ouderpaar dat thuiswerkt met ook nog drie kinderen die thuisonderwijs krijgen. Echter, ze wil haar gevoel niet bagateliseren. 

Inderdaad Is er geen oorlogssituatie en evenmin leeft ze in een vluchtelingenkamp waar de mensen geen echt dak boven het hoofd meer hebben. Geen warmte, geen warme kleding, geen warm water, geen douche en geen warm voedsel. Ze schaamt zich opeens voor haar klagen. Kijken of ze vandaag nog iets over kan maken. 


Tja, er is geen oorlogssituatie of vluchtelingensituatie. Daar is ze dankbaar voor. Echter al die beperkingen in Vredestijd. Ze heeft te doen met de mensen die hun bedrijven of branches naar de gallemiezen zien gaan. 


De lente laat zich al een beetje zien. Overal in het dorp komen al groene sprieten van bolletjes boven de aarde. Het is lekker, gezond, fris weer. De zon schijnt. Vanmorgen genoot ze van de druppels die de regen op haar ramen had achtergelaten. De zon maakte er regenboogbriljantjes van. Zo mooi. Verwondering is.

In de de Verenigde Staten van America heeft de nieuwe President decreten ondertekend ( onder andere )dat het land weer meedoet met het Parijs Klimaat akkoord.  En dat vindt ze belangrijk. Net zoals het belangrijk is dat er nu vast minder co2 in de lucht is. Moge bomen blijven staan. Zuurstof, koelte en woonplek geven ze. We kunnen niet zonder.


Ís het klagen als je opeens het gevoel hebt dat je vrijheid van keuzes maken heel erg in het geding is gekomen? Nee, ieder mens klaagt wel eens. Ieder mens heeft weleens verdriet en ieder mens voelt zich soms gedeprimeerd. Heeft vrijheid met uiterlijke wereld te maken? Ze kiest en ze keert naar binnen. Ze voelt haar 💓. Het is er weer. Een speciaal gevoel verwarmt haar borststreek. Dankbaar dat ze kán kiezen. Dankbaar dat ze kan kiezen om in het moment te zijn. Niet in daarnet, niet in straks, maar HIER EN NU. Ze kán kiezen om zichzelf te motiveren, te inspireren. 

Keer op keer op keer weer. Zien wat er wél is. 


Kom op, levenskracht. Chi up.

Quote from #the dailycalm @calm januar21 2021





donderdag 4 juni 2020

2.246 Een baby huilt

In een huis verderop huilt een pasgeboren baby. Het is in een grote wereld terecht gekomen waar je op vele  schermen alles te weten kunt komen wat er zich elders afspeelt. 
Die grote wereld is klein geworden.
Geëvolueerd? 
Rustig maar, baby. Ga maar lekker slapen. Mijn gedachten gaan naar mijn kinderen toen ze mini waren. Ook gaan mijn gedachten gaan naar álle nieuwe  aardebewoners. Naar alle  pasgeborenen  waar dan ook ter wereld. Moge ze elkaar het licht in de ogen gunnen. 
Over 10 jaar zijn ze tieners, over 20  twintigers, over 30 dertigers en over 40 jaar veertigers. Over 50 jaar vijftigers en over meer dan 70 jaar zitten ze wellicht net als ik hopelijk in een groene tuin( of ...op Mars? ) trachten bij te komen van wat er via de Media binnenkomt.

maandag 11 november 2019

2.190 Geef om jezelf

Et bonjour a toi l’artiste is een lied van en door Nicole Rieu uit 1975.
Het lijkt als gisteren dat bovenstaand nummer vier en veertig jaar geleden veel gezongen werd. Tja, we worden wat jaartjes ouder. Dát is niet vanzelfsprekend. Pijnen, levenspijnen vergezellen je. 
Hálloooo artiest. Hallo kunstenaar. Hallooootjuh kunstzinnigheid in je. Kom op. Schilder, schrijf, zing, dans of wat dan ook je zou willen doen. Ben je fysiek niet in staat om dansen? Een hand optillen is al een dans. Wil je eigenlijk niets al zou je het fysiek wél kunnen? Echt niet? Ook dát is een keuze. In je hoofd kan ook als je er fysiek niet toe in staat bent.
Geen canvasdoeken meer? Gebruik dan de achterkant van doeken of schilder over iets heen. In ieder mens huist kunstzinnigheid. Mag het? Mág het alsjeblieft? 

zondag 20 oktober 2019

2.182 Schrijven✍️

Íeder manuscript waar ik mee bezig was met de gedachte ‘dit wordt een boek’ verdween op mysterieuze wijze uit mijn leven doordat laptoB’s crashten. 
Misschien kies ik er nu eindelijk eens en voor altijd voor om het hele boek idee uit mijn kop te zetten? 
Hm, misschien wel.
Manipuleer ik mijzelf?
Misschien wel. Misschien niet.
Is het de moed opgeven? Geen concentratievermogen? Geen wat dan ook? 
Het maakt niet uit.

donderdag 5 september 2019

2.170 Met vriendelijke ogen kijken

Een vriendelijke samenleving begint met respect. Begint met respect voor elkaar bij jou, mij, wij. Bij en voor onszelf. Een ander kun je niet laten denken hoe jij wilt. Het gaat niet altijd zoals jij wilt. Dát is een feit. Maar maak het niet erger dan het is. Met je hart te sluiten daar hebben we alleen onszelf mee! 

zondag 19 mei 2019

2.138 Over twijfelen


Twijfel kan totaal tureluurs maken
Twijfel brengt het denken in versnelling
Steeds sneller, steeds meer twijfel.
Om gek van te worden.
Liefde is een keuze.
Twijfel ook?

Twijfel is energie ingepikt van de Liefde?
Energie is energie. 
Denkbaar, kneedbaar, voelbaar,
Moge de Liefde blijven 
Moge je beseffen dat je alles met de beste intenties
hebt gedaan én doet.
Er zal nooit meer een andere jij zijn

dinsdag 19 maart 2019

2.110 Mijn stem

Om welke verkiezing het ook gaat, altijd ben ik mij intens bewust van het recht om te mogen stemmen. Het recht om onze stem te mógen uitbrengen is niet van-zelf-sprekend. Stemwijzer, Kieswijzer en Stemhulp  helpen deels. Maar ja, ik moet het voor mijzelf toch zo helder mogelijke uitgekristalliseerd  trachten te zien krijgen. Waarom wel op die partij en waarom niet op een andere partij? Al houd ik niet van uitsluiten, dan toch sluit ik sommige partijen uit die uitsluiten en generaliseren. Dat is jammer, want ik houd van verbinding.

woensdag 15 augustus 2018

2.7 jezelf niet goed genoeg vinden omdat je niet aan andermans verwachtingen kunnen voldoen?

In de reisstress schieten omdat éen van de dierbare vrienden- die mij maandag bezochten, wat hadden we een mooie dag- zei dat ík nu ook maar eens bij ze langs moest komen. Echter, reizen is een ‘dingetje’ voor mij. Het triggert mij. Reis gerelateerde beelden komen op🙄. Ik denk terug aan mijn door mijzelf verwijderde Blogspot schilderen en schrijven waar ik bij tijd en wijle wat af ouwehoerde over reisstress. Ik meende van die stress af te zijn na een voor mij  belangrijke reis naar een dorp in Duitsland. Vooral mijn broer en ik brachten er drie grandioze jeugdjaren door. Met  een vriendin uit mijn jeugd, haar man, een huidige vriendin en Mario Dieringer hebben wij er in in het kader van het project  www.treesofmemory.com/international  een boom geplant voor mijn overleden broer die zich in 1980 van het leven benam. Het was een helende ervaring, ook qua reisstress. Maar dat laatste is helaas ondanks alle oefeningen nog steeds.   
springlevend. De reisstress dan. Mijn broer niet en mijn vroegere Blogspot evenmin. Doch beiden zijn nog in mijn gedachten en in mijn hart.
Iets in mij hoopte een verschil te kunnen maken in de draaimolen van het leven. Helaas pindakaas. Je moet het niet willen? Dat is te hoog gegrepen? Doch menselijk. Heb het webblog net nog gegoogled. Echter: Schilderen&Schrijven tillykuiper.blogspot.nl is niet meer. Wel vond ik nog sporen van haar bestaan. Dat doet mij goed. Een mens kan curieus in elkaar zitten. Ik besef dat ik op die plek onder andere ook over mijn broer heb geschreven. Daardoor - al bestond het internettijdperk nog niet- is hij een deel van het worldwide web is geworden. Dat schrijven is eveneens weg.